50 pierwszych randek

Zazwyczaj komedie romantyczne mi nie podpadają. Dlaczego? są przewidywalne, i może ta też nie jest specjalnie zaskakująca ale coś mnie w niej przekonało, mianowicie ciekawość jak żyje główna bohaterka, ale o tym za chwilę.
Henry mieszka na Hawajach i pracuje w tamtejszym akwarium. Jest typem podrywacza, podrywa wszystkie przyjezdne dziewczyny, ale nie interesuje go nic poważnego, aż do śniadania kiedy poznaje Lucy. jest ona ładna, urocza i obydwoje czują coś specjalnego podczas pierwszej rozmowy. Jak na razie wszystko jest oczywiste? Może i, ale następnego dnia coś jest nie tak. Dlaczego? Lucy nazajutrz nie pozdaje Henrego, co więcej odrzuca jego zaloty. Okazuje się że Lucy miała wypadek i doznała urazu mózgu. Uszkodzona została część za pamięć krótko trwałą. Lucy budzi się codziennie i myśli że jest dzień urodzin jej ojca, czyli dzień kiedy straciła pamięć.Budzi się myśląc że jest niedziela, i jak to zawsze robiła idzie do tej samej restauracji na śniadanie. Henry codziennie stara się zdobyć jej serce na coraz zabawniejsze i głupsze pomysły, nie zawsze się udaje, ale to jednak zawsze coś.
Brat i ojciec Lucy przeżywają codziennie to samo, ale kiedy dowiadują się co robi Henry, postanawiają z nim pogadać.
Tyle powiem z fabuły, ale teraz o tym co w nim ciekawe.
Film jest naprawdę śmieszny, może nie jest to komedia roku, ale kilka momentów wywołuje szczery uśmiech na twarzy. Najzabawniejsze są postacie Ula i Douga.
Jeśli lubisz krzyczeć do telewizora co bohaterowie robią źle, polecam ten film :P Choć naprawdę tego typu filmy mnie odrzucają, on zachęca do skończenia go, najlepsza jest ostatnia scena.
Ja osobiście nie wyobrażam sobie budzić się co dzień rano i uświadamiać sobie ile przeżyliśmy, nie wiedząc o tym, o co dzień to sobie uświadamiać, różne straszne choroby chodzą po ludziach, niestety.
Ocena 8/10 - nie jest to hit, ale super film :)

 

 

ZEZNANIA NIEKRYTEGO KRYTYKA

 "Kobieta jest przyszłością mężczyzny, dopóki ten czegoś nie spieprzy. To bardzo bliska przyszłość."
 Mało kto nie zna Niekrytego Krytyka. Można go lubić lub nie, albo po prostu być obojętnym. Mi jakoś jego humor przypadł do gustu. Ale dziś tylko o książce, którą napisał.
 Wiele osób uważa, że Frączyk pisząc książkę i występując w radiu ZET sprzedał się. Co ja o tym myślę? W sumie nie wiem. Skoro robi to co lubi i może na tym zarabiać, why not? 
 Sama książka porusza tematy przekleństw, Internetu, piractwa, hejtu i wielu innych (Frączyk nawet spróbował z kobietami, ale... no cóż :)). Książka jest napisana w całości w humorystycznym stylu Niekrytego Krytyka, którego znamy z YouTube. Pod względem treści nie mam książce nic do zarzucenia, zwłaszcza, że na okładce widnieje napis "nieocenzurowane", więc sięgamy po książkę tylko z własnej woli, wiedząc, co nas czeka.
 Książka ma ponad 100 stron, jednak czyta się ją błyskawicznie.Myślę, że zawdzięczamy to ilustracją i dużym literą. No cóż, dla mnie mogłaby być zdecydowanie dłuższa.
 Jak już wspominałam, autor nie porzuca swojego typowego humoru, jednak książka jest w jakimś stopniu poważniejsza niż filmy. Frączyk zwrócił uwagę na kilka istotnych rzeczy, które mimo ich pozycji w świecie albo nam umykają, albo po prostu je wypychamy. Szczerze powiem, że nawet mnie zjechał kilka razy.
 Ja samej książce deje 8/10. Trochę za krótka. Polecam ją chyba jednak tylko fanom Frączyka lub osobom, którym spodobał się któryś z jego filmów. Osobom, które człowiekiem się nie interesują lub nie lubią go, książka się po prostu nie spodoba.

Podzieleni

Igrzyska śmierci zaczęły fale książek i filmów post apokaliptycznych. Wszystkie mają jedną wspólną cechę. Akcje dzieją się w przyszłości, po jakimś ważnym wydarzeniu ( wojnie domowej, lub jakaś katastrofa globalna) po tym wydarzeniu tworzy się nowy rodzaj władzy. Coś co pozornie ma jakiś sens ale sporej części ludzi. Takimi przykładami są Oczywiście Igrzyska Śmierci, Częściowcy czy niezgodna. A  przykładem filmu jest Intruz, na którego mam zamiar się wybrać :)
Ale wracając do Podzielonych, w przyszłości oddalonej od naszej rzeczywistości o kilka pokoleń odbyła się wojna moralna. Przeciwnicy i zwolennicy aborcji rozpoczynają konflikt zbrojny.W końcu ustalono porozumienie. Życie ludzkie jest nienaruszalne od momentu poczęcia do ukończenia trzynastego roku życia. Ale między 13 a 18 urodzinami rodzice dziecka, lub jego prawni opiekunowie, mogą podpisać specjalny akt wydania do podzielenia. Czyli aborcji ze skutkiem wstecznym, o ile formalnie dziecko nie umrze.
Jak to się przekłada na rzeczywistość? Jeżeli takie dziecko sprawia szczególne problemy można się go pozbyć oficjalnie, a jego ciało zostanie rozszczepione. Wszystkie narządy będą wykorzystane do przeszczepów, bez wyjątku.
Mamy 3 głównych bohaterów.
Connor sprawia swoim rodzicom zbyt wiele kłopotów. Risa, wychowanka domu dziecka, nie jest wystarczająco utalentowana, aby opłacało się ją utrzymać przy życiu. Levi natomiast jest dziesięciorodnym – dzieckiem poczętym i wychowanym przez religijną rodzinę w celu złożenia w ofierze w procesie podzielenia.

Ich spotkanie jest przypadkowe i niezgodne z prawem. W czasie kiedy wszyscy są wiezieni do ośrodka Donacyjnego ( miejsca gdzie podzielenie się odbywa ) Connor ucieka powodując wypadek autokaru Risy. W kraksie bierze udział samochód rodziców Leva, Connor wykorzystuje chłopaka jako żywą tarcze aby uciec.
Nic więcej nie powiem aby nie zdradzić fabuły ;)

Ale trochę o problematyce. 

Książka nie jest skomplikowana pod względem złożoności fabuły, ale porusza ważne tematy. Sprawia to że łatwo się ją czyta ale i daje do myślenia. Nie ma dużo wątków pobocznych, bo wszystko co się pojawia jest dociągnięte do końca, co sprawia że nie czujemy braku pewnych informacji po ostatniej stronie. Na pewno jest to duży plus, choć osobiście chętnie poznałbym więcej szczegółów przyszłości opisanej w książce. Ponieważ autor nie opisał żadnej technologi z tamtego czasu, jedyne co daje nam pojęcie o tym jak to mogło wyglądać to to że ipady, telewizory plazmowe i współcześnie nowoczesne telefony są tam uznawane za starocie z przed epoki, i spoczywają w antykwariatach i lombardach. 

Chciałbym napisać więcej ale naprawdę nie chce nic wam zdradzić :) 

Książka naprawdę na jeden weekend, albo na dłuższą podróż,  8/10. Mimo tego że ma 444 strony to kończy się zbyt nagle i za szybko.