Film który dostał 3 Oscary za scenografie, za zdjęcia i charakteryzacje. Według mnie zasłużył na wszystkie trzy.
Mi osobiście bardzo, ale to bardzo podobały się sceny fantastyczne, czyli wszystkie akcje w samym labiryncie, w starym drzewie oraz kiedy Ofelia ( główny bohater ) za pomocą kredy rysuje drzwi i przenosi się do krainy potwora z oczami na rękach, jest to moja ulubiona scena :P
Natomiast ujęcia wojny partyzanckiej nie podobają mi się może dlatego że nie lubię wątków wojennych w filmach, historycznych też nie ale te na szczęście zostały zgrabnie ominięte.
Film nie ma zbyt wiele scen krwawych co jest w nim bardzo fajne. Ale kiedy już takowe występują to są naprawdę dobrze zrobione, bo nie wiem jak np można nakręcić wbicie komuś chrząstki nosowej pistoletem do wnętrza czaszki, pełen szacunek dla osób odpowiedzialnych za efekty specjalne.
Film ma kilka zwrotów akcji, ale zakończenie jest mniej więcej do przewidzenia, przynajmniej w pewnej części.
Dlaczego nie przestawiam fabuły? Ponieważ jest dość prosta. Mama Ofelii Wychodzi drugi raz za mąż, za kapitana Vidala. Kiedy film się zaczyna mama Ofelii nosi już dziecko kapitana, liczy on ponad wszelką miarę na syna. Jednak ciążka nie przebiega zupełnie prawidłowo. Więc przyszła mama z córką postanawia przenieść się do siedziby wojskowego, mimo wojny która się toczy w tamtejszych lasach. Ofelia odkrywa stary labirynt, w którym odkrywa fauna, który mówi jej że ona sama jest księżniczką magicznej krainy.
Może wam się zdawać że za dużo tu fantastyki, ale przyznam że jak dla mnie jest jej za mało, mimo to miło ogląda się ten film.
9/10 polecam
a tu kilka fotek :
